Αρχειοθήκη ιστολογίου

15 Δεκεμβρίου 2012

Σε μια σχεδία αφήνομαι







Σε μια σχεδία αφήνομαι
το νερό που κυλάει, 
να με παρασύρει  σε προορισμό άγνωστο
εκεί που θέλει Εκείνος, 
οδηγός μου στην ζωή τούτη,
που Θέλησε να μου αποκαλύψει



Ναχω στο διάβα μου συντρόφους, που το χέρι να κρατώ
και με οδηγό το Φως Του, να μιλήσουμε
σαν από την ίδια μήτρα αδέρφια, που πορευτήκαμε μαζί
και ας κοίταγε ο ένας  τον άλλον σε διάφανο χαρτί,
αντάμα να βρεθούμε ξανά και στο Φέγγος το αιώνιο

Και να που το όνειρο είναι στο ξύπνιο
Και το ζωντανό σαν πεθαμένο σέρνει το κορμί του

Και το κορμί ανασαίνει μια νέα αυγή που ξημερώνει
και θα ξημερώνει
πέρα απο χρόνους, μέρες και νύχτες
εκεί που υπάρχει η ψυχή αναστημένη
στην παντοτινή και αέναη τροχεία της ύπαρξης μας


Κ.Πέτρου 15/12/12
© Κατερίνα Ε.Πέτρου - Παπαχριστοπούλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η γνώμη σας, καλοδεχούμενη