Τροχοδρομούμε ένας - ένας και απογειωνόμαστε.
Κλείνουν οι πόρτες πίσω μας, και αφήνουμε τα γήινα βαρίδια μας.
Αυτός ο κόσμος, που πλάστηκε παράδεισος,
έγινε από τον υπέρμετρο εγωισμό μας, μια σκέτη κόλαση.
Παντού καπνοί και αποκαΐδια.
Δίπλα και κοντά μας, αίμα και θάνατος.
Και όσοι νομίζουν ότι χτίζουνε αλώβητα κάστρα αναψυχής,
γελάστηκαν πολύ, φωτιά είναι και θα κάψει.
Θέρετρα φέρετρα, ζωντανών νεκρών ψυχών.
Μέχρι να καθαρίσει η λέρα και η βρώμα,
μέχρι να πάψουν τα άνομα στόματα, να ψέλνουν χερουβικά.
Μέχρι την πλήρη αποκατάσταση,
που δεν αργεί, κοντοζυγώνει .
Και εμείς οι αμετανόητοι, έχουμε ακόμα μια τελευταία ευκαιρία.
Κ.Πέτρου- 27/02/2018
© Κατερίνα Ε.Πέτρου - Παπαχριστοπούλου
Εργο : Βασίλι Καντίνσκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σας, καλοδεχούμενη