Που Είσαι;

Μέσα στο όχημα, κατοικητήριο της ψυχής μου, προχωρώ

Προσχωρώντας στις άδοξες μάχες

Αφουγκράζομαι τα εδώ

Και αναρωτιέμαι ψηλαφώντας το εκεί

Εκεί που πάνε οι ψυχές να Σε Συναντήσουν

Φοβισμένες ψυχές που δεν Σε ξέρουν, δεν Σε είδαν, δεν Σε γνώρισαν

Μια υποψία Σου υπάρχει και σ’εμένα,

Που αγωνίζεται να δυναμώσει, μέσα στον χρόνο που βιώνω,

ελπίζοντας σε εκείνον που είναι άγνωστος.

Σκιές και φόβοι,

Που αν Σε ήξερα, θα Σε αγαπούσα, προσμένοντας την κάθε στιγμή, σαν ερωτευμένη από την αρχή,

Διασχίζοντας το ποτάμι του κόσμου, μέσα απ’τον θάνατο, στην Ζωή.

Αλλά δεν Σε γνωρίζω, δεν Σε έχω δει, δεν Σ’αγαπώ αληθινά

Μόνο προσπάθειες λιγοστές να Σου μιλήσω,

σε ώρες μόνες, πόνου και απόγνωσης,

μήπως ήταν και σε χαρές, δεν θυμάμαι

και αντί να ετοιμάζομαι φορώντας τα καλά μου,

για την συνάντηση αυτή

σκορπάω τα τάλαντα και στα βαρίδια που με δένουνε περνάω τις μέρες μου

μην γίνω στήλη από αλάτι μόνον,

και μου γνέψεις από μακριά και απέναντι και πάλι δεν Σε δω….

Κ.Πέτρου 23-11-2012
© Κατερίνα Ε.Πέτρου - Παπαχριστοπούλου