Κάψατε βιός και όνειρα, παράστημα και βήμα ,
γή και αέρα που πατά και στέκεται η ελπίδα
Μα οι στάχτες λίπασμα γεννούν και οι λιγμοί ποτίζουν,
στο χώμα που μας θάβεται, νέοι καρποί ανθίζουν.
Σε προσμονή κάθε πρωί, εκεί που ο ήλιος φέγγει,
να ζεσταθεί το τραύμα μας, να θρέψει το κορμί μας.
Και η καρδιά ν'αναστηθεί, νέα σπορά να γένει,
για να υπάρξει η ζωή, και ναναι καθαρμένη
© Κατερίνα Ε.Πέτρου - Παπαχριστοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σας, καλοδεχούμενη