Ετσι με φώναζαν μικρή ,
"μη μου άπτου"
Και στην αυλή ένα πρωί ,
είδα μια συνονόματη
με κίτρινα φουντωτά μπιλάκια,
με χάρη να στολίζει
Μες το καταχείμωνο γενναία κίνηση,
για τόση ευαισθησία.
Υπάρχει δύναμη τελικά,
μέσα στην αδυναμία!
Κ.Πέτρου- 31/01/2016
© Κατερίνα Ε.Πέτρου - Παπαχριστοπούλου
Λιτός και μεστός στίχος!
ΑπάντησηΔιαγραφή