Σχόλιο στο σχετικό βιντεο:" Ενα παιδί «μιλάει»" στους γονείς του μετά το διαζύγιο τους,
Ξέρω ότι θα πείτε εκατοντάδες δικαιολογίες και βάσιμους λόγους, που χωρίσατε ενώ είχατε παιδιά.
Η απάντηση μάλλον βρίσκεται στην αυταπάρνηση.
Δύσκολο εγχείρημα για την εποχή μας, πλέον. Εχουμε γίνει όλοι πολλοί εγωιστές, εγωκεντρικοί και αυτάρεσκοι.
Δεν μας πηγαίνει ο ρόλος του θύματος, η θυσία του εγω μας και η περιχώρηση για τον άλλον.
Εκεί κάπου, είναι οι λύσεις. Που βέβαια πονάνε, αφήνουν σημάδια σωματικά και ψυχικά, αλλά κρατάνε την οικογένεια μαζί.
Δεν ξέρω, δεν έχω χρυσές απαντήσεις, έζησα σε μια οικογένεια με συνεχείς εντάσεις και προβλήματα, που όμως κρατήθηκε όρθια, μέσα απο κύματα προβλημάτων.
Δεν ξέρω πως θα ήταν αν είχαν χωρίσει? Μπορεί όντως να ήταν χειρότερα για όλους μας, τελικά.
Γιατί αυτό που μένει σαν τελευταία γεύση, στο τέλος της ημέρας, είναι να βλέπεις σαν "παιδί" δυο γονείς, που παρά τις διαφορές τους, έζησαν μαζί και κλείνουν τον κύκλο της ζωής τους αντάμα. Ακόμα και διαφωνώντας, κρατά ο ένας τον άλλον στην ζωή και εκπέμπουν τα σημάδια της οικογενειακής εστίας, σημείο αναφοράς και αναζήτησης κάθε ενήλικα, στο διάβα της δικής του ζωής.
Δύσκολα πράγματα.
Μυστήριο και σταυρός μαζί.
Σίγουρα όχι life style σχέσεις και απλά περνάμε καλά, και μετά στα δύσκολα, ο καθένας μόνος του τραβά για αλλού,
Δισεκατομύρια περιπτώσεις, σε έναν πλανήτη και ένα σύμπαν ευταξίας και αρμονίας, που μεθοδικά ο άνθρωπος κατάφερε να διαλύσει, κυνηγώντας "την ανεξαρτησία του". Πάλι ξέφυγα... συγχωρέστε με, το παθαίνω όσο μεγαλώνω.
Κ.Πέτρου 17/10/14
© Κατερίνα Ε.Πέτρου - Παπαχριστοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σας, καλοδεχούμενη