Η θάλασσα η καλοκαιρινή, που λιάζεσαι και απλώνεις το κορμί σου,
ξεβράζει πιά, μαζί με φίκια και σακκούλες πλαστικές, ανθρώπινα κορμάκια.
Και άντε να πεις πως σε ενοχοποιώ, γιατί και εγω, στην διπλανή ξαπλώστρα είμαι. Και κλαίγομαι που η ζωή δυσκόλεψε και έχασα δουλειά και ανέσεις.
Μα αν είχα παιδί και πνίγονταν, στου πόλεμου το κύμα, σαν σκύλα θαβγαινα, με νύχια και χατζάρια.
Ομως, κατά πως βλέπω, οι μάνες αυτές δεν λύσσαξαν, κρατάνε το κεφάλι και προχωρούν μπροστά εκεί που η καρδιά τους πάει.
Κ.Πέτρου- 2/9/2015
Και άντε να πεις πως σε ενοχοποιώ, γιατί και εγω, στην διπλανή ξαπλώστρα είμαι. Και κλαίγομαι που η ζωή δυσκόλεψε και έχασα δουλειά και ανέσεις.
Μα αν είχα παιδί και πνίγονταν, στου πόλεμου το κύμα, σαν σκύλα θαβγαινα, με νύχια και χατζάρια.
Ομως, κατά πως βλέπω, οι μάνες αυτές δεν λύσσαξαν, κρατάνε το κεφάλι και προχωρούν μπροστά εκεί που η καρδιά τους πάει.
Κ.Πέτρου- 2/9/2015
© Κατερίνα Ε.Πέτρου - Παπαχριστοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σας, καλοδεχούμενη